Üstün Dökmen ile Eşitler Evi

Geçtiğimiz Pazar, Üstün Hoca'nın Bahçeşehir Belediyesi'nde, Muhsin Ertuğrul Tiyatrosu'nda semineri vardı,"Ailede Yaşama Sevinci ve 3-6 Yaş Çocukla Uzlaşma".
Ben, Üstün Hoca'nın seminerleri için elimden gelse dünyanın öbür ucuna gidebilirim diye düşünürken, gökte ararken yerde buldum duygusuna kapıldım, mutluluktan havalara uçtum!
Sevdiğim tüm dostlarımla bu haberi büyük bir sevinçle paylaştım!
İple çektiğim gün ve saat geldi nihayet! Üstün Hoca, kitapları imzaladı, ardından seminer başladı. Televizyondaki "Küçük Şeyler" Programı'ndan çok daha uzun sürdü, üç program süresi diyebilirim.
Çok keyifliydi, günümüzün Nasreddin Hocası, güldürürken düşündürdü bizi!
Üstün Hoca, kendi yaşamından da kesitler sunuyor, özeleştiri yapıyor, çok içten! Sevecen, tam bir halk insanı!
Tv'deki programlarında, sıklıkla kullandığı bir ifade var, bayılmamak mümkün değil," annelerin, sayılır miktarda hataları, sayılmayacak kadar çok doğruları vardır". Üstün Hoca, gönülleri fethediyor!
Üstün Hoca, seminerde, genellikle, duyguya itiraz edildiğini söyledi, duyguya değer verilmesi, saygı duyulması gerektiğini belirtti. Doğru değilse düşünceye, davranışa itiraz edebiliriz ama duyguya değer vermeli, saygı duymalıyız dedi.
Hepimizin yaşamında "böyle hissetmelisin, şunu hissetmen yanlış" diyen, farkına bile varmadan ne hissetmemiz gerektiği konusunda bizi yönlendirmeye çalışan yakınlarımız mutlaka olmuştur.
Hepimiz, zaman zaman ya da sıklıkla anlaşılmadığımız duygusuna kapılmışızdır mutlaka!
"Kafana takma" sözünü de duymuşuzdur hatta biz bile söylemişizdir hiç farkına varmadan.
Ben, sevdiklerime empatiyle yaklaşmaya çalışan ben bile zaman zaman, diğerlerine göre daha az da olsa bu sözü sarf ettiğimi fark ettim. Bu da benim özeleştirim. İnsan, Psikoloji'ye ilgi duyup ta 16 yaşından beri bu tür kitaplar okuyunca biraz daha dikkatli olmaya çalışıyor diyelim.
Ama şunu fark ettim, "kafana takma" sözü aslında sevdiklerimize, bizim, daha çok üzülmelerini kendimizce önlemek amacıyla söylediğimiz bir söz, bir şeyleri değiştiremeyeceğimizi, buna gücümüzün yetmeyeceğini biliyoruz, bütünüyle çaresizlikten kaynaklanan bir söz bu bence!
Aynı durum sevdiklerimiz için de geçerli, öyle değil mi?

Esirlikten, kölelik durumundan duygusundan kurtulmak isteyenlere, farkına varmadan baskı uygulanlar için aydınlanmalarını sağlamak eşitçe yaşamlar sürülmesini sağlamak amacıyla "Küçük Şeyler -4 Eşitler Evi" kitabını yazmış. Yaşamında "eşitler evine" taşınmak isteyen herkes için.
Yeni kitabı 15 gün önce çıkmış. Kaçar mı, hemen bulunup alındı, elimde taptaze bir "Küçük Şeyler" kitabı var! Annem, bitirdi, ben de dün doktoruma giderken ancak 1,5 sayfa okuyabildim, geç kalacağım stresinden otobüsü neredeyse ben sürecektim. Vakitlice çıktım, buna rağmen geç kaldım! Bir daha geç kalmamakta yarar var, çok mahçup oldum! Hamiş, neymiş, okul çıkışı, eve uğramadan hemen randevuya yetişmek gerekiyormuş!
Bu arada, Üstün Hoca'nın "TRT 1'de hazırladığı, 2002'den beri yayınlanan "Küçük Şeyler" Programı bu sezon sona ermiş. Programı yazın hazırlıyormuş, Ekim ayında başlıyor, Ocak ayının sonuna dek sürüyormuş. Ben de üzüldüm, merak ettim, kendisine sordum. İnsanın ufkunu genişleten, esprilerle, skeçlerle farkındalıklar geliştirmesine yardımcı olan enfes bir program. İlgilenenler için tekrar bölümler "TRT- İNT'te, Cumartesi günleri saat 14.25'te yayınlanıyor. Ben de oradan izlemeyi sürdüreceğim, programın tadına doymak mümkün değil ki!
Ertelediğim yazı buydu işte! Gazanfer Özcan'ı, toprağa verdik, Allah rahmet eylesin, ailesine sabır versin! Tüm sevdiklerimizi de bize bağışlasın!
Yeniden buluşuncaya dek sevgiyle, dostça kalın!