Merhaba sevgili dostlarım nasılsınız? Dilerim çok iyisinizdir. Ben de çok iyiyim. Bugün öğleye doğru annemi Akçay'a doğru yolcu ettim. Biliyorsunuz annem İstanbul'daki evimizi satmış, Akçay'dan ev almıştı. Ben, evi resimlerden görebildim. İnşallah sömestr tatilinde gidebileceğim.
Yeni yılda annemle Aytül ablamda buluşup o gece kalacağız. Ertesi gün ben Uzunköprü'ye döneceğim. Sonra annem 15 Ocak'ta gelecek, sömestr tatiline girince beraber Akçay'a gideceğiz.
Dün annemle şunu konuştuk. Ben, artık yalnız yaşamaya alıştığımı söyledim. Annem de evimi, iş yerimi sevdiğim için böyle hissettiğimi belirtti. Ben de hak verdim. Oysa İpsala'da öyle değildi. Evim güvenilirdi ama işyerimde huzur yoktu. İşyerimi hiç mi hiç sevmiyordum. Kısacası İpsala'ya hiç alışamadım. Oysa Uzunköprü o kadar farkli ki. Büyük, kalabalık, aradığını bulabiliyorsun. Çok şükür. Bu yüzden de annem iç rahatlığıyla yola koyuldu. Allah izin verirse, tayin konusunda aksi bir kanun çıkmazsa 2015 yazında atamamı isteyeceğim. Huzurla çalışabileceksem tayinim çıksın. Yoksa hiç çıkmasa da olur. Buradan giderken bir yanımın üzüleceğinden eminim. Müdürüm, öğretmenlerine değer veriyor. Gerektiğinde koruyor. Ve hepsinden önemlisi klasik bir yönetici değil, lider. Allah başımızdan eksik etmesin. Müdür yardımcımız yardım etmek için elinden geleni yapıyor. Daha ne isterim. İş arkadaşım dürüst, iyi niyetli. İpsala'dakiler gibi dedikoducu, ara bozucu, fesat insanlardan değil. Çok şükür! Bende, bizde durum bu sevgili dostlarım. Şimdilik benden bu kadar, yeniden görüşünceye dek dostça kalın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder