Hobiler-Huzur ve Başarı

Merhabalar Sevgili Dostlarım nasılsınız? Dilerim çok iyisinizdir. Biz de iyiyiz. Neler yapıyorsunuz, bana yazsanız, yorumlarda buluşsak çok mutlu olurum. Biz neler yapıyoruz? Ben, işe gidip geliyorum. Bende bir değişiklik yok. Aslında var. Keçe yapımını öğreniyorum. Keçeden şekiller yapıp sevdiğim bir giysime monte etmek gibi. Öğretmenimiz, çok yaratıcı, çok yetenekli, içi-dışı çok güzel bir hanım. Ve sınıfa girdiğimde huzur buldum. Keçe çok zevkli bir uğraş, yeni hobim keçeden objeler yapıp önü delinen kazaklarımı, tişörtlerimi yeniden kazanmak.Bir de sabunu keçe ile kaplayıp süsleyip peeling yapıyorlar. Onu da sıra gelecek inşallah. Çalışırken yeni bir hobim olmaz diye düşünüyordum. Bakıyorum da ben yeni bir şeyler denediğimde ilk başarısızlıkta, yenilgide hemen havlu atmışım. Annem, sabırsız olduğumu söylüyor oysa sevdiğim bir şeylerle uğraşırken başarısızlığa uğrayınca çok mutsuz oluyordum. İlk denemede başarısız olmak hep öyle olacağı anlamına gelmemeli. Bir daha böyle sohbetleştiğimizde yaptığım işin fotoğrafını çekip paylaşırım. Ama beni istemeden annem baltalamış, bunu fark ediyorum. Çok perfeksiyonist bir annem varmış, o beğenmeyince yeniden denemek için cesaretim kalmıyordu. Oysa annem beni hep sabırsızlıkla, çabucak yapıp bitirme çabasında olduğumu söyleyerek suçlamış. İşte durum bundan ibaret. Demek ki sevdiğin uğraşılarda cesaretini yitirmemek gerekiyormuş. Sevgili dostlarım yeniden buluşuncaya dek sevgiyle kalın. Not: Fotoğraf pinterestten, ben dün ilk kez derse girdim, yaptıklarımdan içime sinenleri siz dostlarımla paylaşırım.

Mavi Gozlu Dev

O mavi gozlu bir devdi Minnacik bir kadin sevdi Kadinin hayali minnacik bir evdi Bahcesinde ebrulii Hanimeli Acan bir ev Bir dev gibi seviyordu dev Ve elleri oyle buyuk isler icin Hazirlanmisti ki devin Yapamazdi yapisini Calamazdi kapisini Bahcesinde ebrulii Hanimeli Acan evin O mavi gozlu bir devdi Minnacik bir kadin sevdi Miniminnacikti kadin Rahata acikti kadin Yoruldu devin buyuk yolunda Ve "Elveda" deyip mavi gozlu dev'e Girdi zengin bir cucenin kolunda Bahcesinde ebrulii Hanimeli Acan eve Simdi anliyor ki mavi gozlu dev Dev gibi sevdalara mezar bile olamaz Bahcesinde ebrulii Hanimeli Acan ev Nazım HİKMET

Sevebilme İhtimali

Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam... Ben seninle bir gün Veyselkarani'de haşlama yeme ihtimalini sevdim. İlkokulun silgi kokan, tebeşir lekeli yıllarında Ankara'da karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman özlemeye başladım herkesi... Ve bu hasret öyle uzun sürdü ki, adam gibi hasretleri özlemeye başladım sonra.. Bizim Kemalettin Tuğcu'larımız vardı... Bir de camların buğusuna yazı yazma imkanı... Yumurta kokan arkadaşlarla paylaşılan kahverengi sıralarda, solculuk oynamaya başladık.. Ben doktor oluyordum sen hemşire, geri kalanlar kontrgerilla... Kırmızı boyalarla umut ikliminde harfler yazılıyordu pütürlü duvarlara ve Türk Dil Kurumu'na inat bir Türkçeyle... Ağbilerimizden öğrendik, S harfinden orak çekiç figürleri türetmeyi.. Ankara'ya usul usul karbonmonoksit yağıyordu. Ve kapalı mekanlarda sevişmeyi öneriyordu haber bültenleri. Oysa Ankara'da hiç sevişmedim ben. Disiplin kurulunda tartışılan aşkım olmadı benim.. Sınıfça gidilen pikniklerde kıçımıza batan platonik dikenleri saymazsak.. Ankara'ya usul usul kurşun yağıyordu.. Ve belli bir saatten sonra sokağa çıkmamayı öneriyordu haber bültenleri. Oysa hiç kurşun yaram olmadı benim Ve hiç bir mahkeme tutanağında geçmedi adım Çatışmaların ortasında sevimli bir çocuk yüzüydüm sadece Sana şiirler biriktiriyordum fen bilgisi defterimde, ama sen yoktun Ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum, suni teneffüs saatlerinde Okul servisi seni hep zamansız, amansızca bir lojman griliğine götürüyordu Ben, senin benimle Tunalı Hilmi Caddesi'ne gelebilme ihtimalini seviyordum. Ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum. Yaz sıcağı toprağa çekiyor da tenimin çatlamaya hazır gevrekliğini Sonra otobüs oluyordum, kırık yarık yolların çare bilmez sürgünü Ne yana baksam dağ ve deniz sanıyordum Muş ovasının yalancı maviliğini Otobüs oluyordum bir süre Yanımızdan geçen kara trenlerle yarışıyordum, yanağım otobüs camının garantisinde Otobüs oluyordum Bir ülkeden bir iç ülkeye Çocukluğuma yaklaştıkça büyüyordum. Zap suyunun sesini başına koyuyordum şarkılarımın listesinin Korkuyordum Sonra iniyordum otobüsten Çarşıdan bizim eve giden, ömrümün en uzun, ömrümün en kısa, ömrümün en çocuk, ömrümün en ihtiyar yolunu koşuyordum. Çünkü sonunda annem oluyordum, babam kokuyordum sonunda.. Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam Ben seninle bir gün Van'daki bir kahvaltı salonunda Ben seninle sadece bilmek zorunda kalanların bildiği bir yol üstü lokantasında Ben seninle, Ağrı dağına mistik ve demli bir çay kıvamında bakan Doğubeyazıt'ın herhangi bir toprak damında Ben seninle herhangi bir insan elinin terli coğrafyasında olma ihtimalini sevdim Ben senin, beni sevebilme ihtimalini sevdim! Yılmaz ERDOĞAN

Sevgilerde

Sevgileri yarınlara bıraktınız Çekingen, tutuk, saygılı. Bütün yakınlarınız Sizi yanlış tanıdı. Bitmeyen işler yüzünden (Siz böyle olsun istemezdiniz) Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi Kalbinizi dolduran duygular Kalbinizde kaldı. Siz geniş zamanlar umuyordunuz Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek. Yılların telâşlarda bu kadar çabuk Geçeceği aklınıza gelmezdi. Gizli bahçenizde Açan çiçekler vardı, Gecelerde ve yalnız. Vermeye az buldunuz Yahut vakit olmadı

Sevgililer Günü