Merhabalar Sevgili Dostlarım nasılsınız? Dilerim çok iyisinizdir. Biz de iyiyiz.
Neler yapıyorsunuz, bana yazsanız, yorumlarda buluşsak çok mutlu olurum.
Biz neler yapıyoruz? Ben, işe gidip geliyorum. Bende bir değişiklik yok. Aslında var. Keçe yapımını öğreniyorum. Keçeden şekiller yapıp sevdiğim bir giysime monte etmek gibi. Öğretmenimiz, çok yaratıcı, çok yetenekli, içi-dışı çok güzel bir hanım. Ve sınıfa girdiğimde huzur buldum. Keçe çok zevkli bir uğraş, yeni hobim keçeden objeler yapıp önü delinen kazaklarımı, tişörtlerimi yeniden kazanmak.Bir de sabunu keçe ile kaplayıp süsleyip peeling yapıyorlar. Onu da sıra gelecek inşallah. Çalışırken yeni bir hobim olmaz diye düşünüyordum. Bakıyorum da ben yeni bir şeyler denediğimde ilk başarısızlıkta, yenilgide hemen havlu atmışım. Annem, sabırsız olduğumu söylüyor oysa sevdiğim bir şeylerle uğraşırken başarısızlığa uğrayınca çok mutsuz oluyordum. İlk denemede başarısız olmak hep öyle olacağı anlamına gelmemeli. Bir daha böyle sohbetleştiğimizde yaptığım işin fotoğrafını çekip paylaşırım.
Ama beni istemeden annem baltalamış, bunu fark ediyorum. Çok perfeksiyonist bir annem varmış, o beğenmeyince yeniden denemek için cesaretim kalmıyordu. Oysa annem beni hep sabırsızlıkla, çabucak yapıp bitirme çabasında olduğumu söyleyerek suçlamış. İşte durum bundan ibaret. Demek ki sevdiğin uğraşılarda cesaretini yitirmemek gerekiyormuş.
Sevgili dostlarım yeniden buluşuncaya dek sevgiyle kalın.
Not: Fotoğraf pinterestten, ben dün ilk kez derse girdim, yaptıklarımdan içime sinenleri siz dostlarımla paylaşırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder