Merhabalar Sevgili Dostlarım. Nasılsınız, dilerim çok iyisinizdir. Biz de iyiyiz. Bir süredir bloguma yazı yazayım siz dostlarımla burada buluşalım istedim. Ama bir yanım da evimde bilgisayarımı açmak istemedi. Nasılsınız, neler yapıyorsunuz?
Bize, Uzunköprü' de görev yaparken tanıştığımız, ablamlar kadar sevdiğim Sebahat ablam geldi, ben çalıştığım için ancak akşamları görebiliyordum. Geçen hafta Pazar günü yolcu ettik.
Sebahat abla, Ocak ayında biricik eşi İsmail abiyi kaybetti, acısı çok büyük. İsmail abi çok insancıldı, yardımsever, sevecen bir insandı. Mekanı cennet olsun.
Sebahat abla ve annem ile sohbet etmelere doyamadım, saat daha 21.00-21.30 falandır diye düşünürken saatime bir bakıyordum ki 23.30 olmuş. Güzel zamanlar geçirdik. Sebahat abla Maya' yı sevdi, Maya da Sebahat ablayı sevdi. Maya hep Sebahat ablanın yeleğinin üzerine yattı.
Biz, Uzunköprü' de Sebahat abla ile samimileştiğimizde evimize davet etmiştik. İlk zamanlar ikinci kedim olan Misimden korkuyordu. Daha doğrusu kedilerden korkuyordu. zamanla o korkuyu üzerinden atmış, çok büyük ilerleme göstermiş. Aferin Sebahat ablama. İlk 2019 yılında Mayıs ayında bize gelmişti, anneler gününde kahvaltıya gitmiştik. Üzerinden 5,5 yıl geçmiş. İnşallah bir daha arayı uzatmaz. Bu arada annem Sebahat ablaya gidebilir ama ben gidemem ne yazık ki. Hem çalışıyorum hem de Mayacığı hiç yalnız bırakmadım. Oysa ki Misi'yi anneme giderken iki gün kadar yalnız bırakıyordum. Ama kedileri 24 saatten uzun süre yalnız bırakmamak gerekiyormuş.
Ben, Veteriner Kliniği' nden yıllar önce ayrıldım, Öğretmenliği bıraktım. Ama bu konulardaki gelişmeleri, güncel bilgileri hep takip ediyorum. Ve bu yönümü çok seviyorum. Oysa ki öğrenmeyi ve öğretmeyi çok seviyorum, benim misyonum bu olmalı. Öğrenmek ve öğretmek.
Kitap okumayı çok seviyorum ki bunu zaten çok çok iyi biliyorsunuz. En büyük korkularımdan biri görme engelli olmak, kitap okuyamamak. Sürekli bol bol kitap alıyorum, emekliliğime yatırım yapıyorum. Çünkü biliyorum ki emekli olunca bu maaşı alamayacağım. Tabii ki bu arada da hep okuyup kendimi geliştiriyorum. En büyük amacım kendimi gerçekleştirebilmek. Mezara kadar öğrenmeyi sürdüreceğim inşallah. Yazın, nöroloji doktoruna gitmiştim. Nöroloji doktoru, mr istedi. Bunama yokmuş, inşallah zihnim hep böyle berrak olur. Bir de her şeyi kafaya takmamayı başarabilirsem, en ufak krizde annemi aramamayı başarabilirsem, sakin kalmayı, çözüm bulmayı başarabilirsem çok mutlu olacağım.
Sizlerle hangi konu çerçevesinde buluşacağımı bilemezken Sebahat ablayı, öğrenme sevdamı, korkularımı, isteklerimi paylaştık.
Sevgili dostlarım, yeniden buluşuncaya dek sevgiyle kalın. En kısa zamanda yeniden görüşmek dileğiyle.
